இது ஒரு மதிப்பீடை முன்வைக்கிறது. நாம் இங்கு வணிகம் செய்யவில்லை. ஓர் அறிவியக்கத்தில் இருக்கிறோம்.
=> allowing their words results in their literary estimation. we dont live in commerce. we live in knowledge sharing generation today
தாமற்பல் கண்ணனார் என்னும் புலவர், சோழன் மாவளத்தானோடு சூதாடிய பொழுது தாமற்பல் கண்ணனார் சூதாட்டத்தில் வட்டை மறைத்துவைத்துத் தன்னை ஏமாற்றியதாக எண்ணிய சோழன் சினமுற்று, அவ்வட்டை அவர் மீது எறிந்தான். அதனால், கோபமுற்ற தாமற்பல் கண்ணனார், மாவளத்தானைப் பார்த்து மன்னா உன் செய்கையைப் பார்த்தால், நீ சோழ மன்னனுக்குப் பிறந்தவனாக எனக்குத் தோன்றவில்லையே, ஆத்திமாலை சூடிய உன் முன்னோரெல்லாம் பார்ப்பனர்கள் நோவுமாறு எந்தச் செயலையும் செய்யமாட்டர்களே என்று இகழ்கிறார். முதற்பகுதி இக்குறளின் கருத்துக்கு இயைந்து இருப்பினும், பின்னால் அவன் நாணியதையும், அதையே பாராட்டி அப்புலவரே பாடுவதாகவும் அமைந்த புறநானூற்றுப் பாடல் இதோ.
... I doubt whether பார்ப்பார் does mean really to பார்ப்பனர்கள். this was gambling situation between chola king and scholar
It might be an interesting speculation to think of Ilango and Bharata as one and the same person, who not only wrote a manual but also illustrated it through fiction in the form of Silappadikaram
Silappadikaram is written by Ilango Adigal, a Jain monk. Storywise, it is strikingly original, not outsourced from Sanskrit, but the classical dance and theatrical forms it makes use of have close affinity with the regulations stipulated in the Sanskrit theatre manual, Natya Shastra, attributed to Bharata Muni.
welfare models of the Government in providing food security to poor households and designing gender budgeting in energy infrastructure are also welcome.