Różnica we wczesnej fazie vMMN między AD/HD a zdrowymi osobami z grupy kontrolnej nie osiągnęła istotności statystycznej. Korzystając z dobrze kontrolowanego paradygmatu ekwiwalentnoprawnego, Kimura i in. [60] stwierdzili, że wczesny vMMN jest generowany głównie przez oporność neuronalną, a późny vMMN odzwierciedla porównanie oparte na pamięci, które jest związane z pamięcią sensoryczną. Tak więc obecne wyniki mogą wskazywać, że wczesny vMMN, który jest związany z opornością neuronalną, jest nienaruszony u dorosłych z AD/HD, podczas gdy vMMN indukowany przez pamięć sensoryczną jest upośledzony u dorosłych z AD/HD. Zgodnie z wcześniejszymi badaniami, pamięć sensoryczna (określana w tym artykule jako "pamięć ikoniczna") okazała się słabsza u dzieci z AD/HD niż u zdrowych osób z grupy kontrolnej [61]. To upośledzenie może prowadzić do dysfunkcji późnego vMMN u pacjentów z AD/HD.Analizy korelacji wykazały, że późne vMMN było dodatnio skorelowane z wynikami BRIEF całkowitymi, MCI i BRI w grupie AD/HD, co wskazuje, że mniejsza amplituda vMMN jest związana z gorszymi codziennymi funkcjami wykonawczymi u dorosłych z AD/HD. Wyniki tej korelacji potwierdziły silne powiązania między podstawowymi zdolnościami przetwarzania sensorycznego a funkcjami wykonawczymi wyższego rzędu. Wyniki te sugerują również, że pamięć sensoryczna może służyć jako niezbędny pomost łączący zdolność do automatycznego przetwarzania zmian sensorycznych z codziennymi funkcjami wykonawczymi u dorosłych z AD/HD.Nieoczekiwanie nie znaleźliśmy żadnych istotnych korelacji między wczesnym lub późnym vMMN a objawami nieuwagi rdzenia lub nadpobudliwości/impulsywności. Może to wynikać z faktu, że vMMN jest wywoływany w sposób preuważny [62], podczas gdy objawy AD/HD, takie jak nieuwaga (oceniana w AD/HD-RS i ASRS), są częściej związane z dobrowolną uwagą. Niemniej jednak wykazano, że wyniki MCI pośredniczyły w związku między późnym vMMN a objawami nieuwagi, a wyniki BRI pośredniczyły w związku między późnym vMMN a objawami nadpobudliwości/impulsywności. Wyniki te wskazują, że upośledzenie automatycznego przetwarzania zmian wzrokowych będzie miało negatywny wpływ na objawy AD/HD poprzez wpływ na codzienne funkcje wykonawcze pacjentów. Wyniki mediacji są również wysoce zgodne z niedawnym badaniem przetwarzania sensorycznego u dzieci z AD/HD [63] i mogą wskazywać, że ten pośredni efekt (zdolność przetwarzania sensorycznego → funkcje wykonawcze → objawy AD/HD) utrzymuje się od dzieci do dorosłości u pacjentów z AD/HD.

Obecne odkrycia sugerują, że objawy ADHD są znaczącym predyktorem cech autystycznych po kontrolowaniu wieku, IQ i płci, a objawy nadpobudliwości wydają się napędzać ten związek

W przypadku propriocepcji i problemów przedsionkowych udzielono różnych odpowiedzi w dziedzinie swobodnego pisania. Ponieważ integracja z innymi sygnałami sensorycznymi jest również ważna dla reprezentacji ciała i kontroli postawy, a w grę wchodzą nie tylko przetwarzanie informacji sensorycznych, ale także kwestie kontroli motorycznej [49], należy dokładnie rozważyć tło.

W innych przypadkach różne bodźce występujące jednocześnie powodowały u badanych uczucie zmęczenia, nawet jeśli poszczególne bodźce nie były niepokojące (dezorientacja spowodowana "wieloma dźwiękami", "dużą ilością informacji wizualnych" i "różnymi zapachami"). Ten rodzaj nadwrażliwości może być spowodowany filtrowaniem sensorycznym w celu tłumienia dystraktorów lub zwracania uwagi na cele [47, 48]. Spekulowaliśmy, że trudność w selektywnym słuchaniu była spowodowana podobnym mechanizmem; Oznacza to, że trudno jest stłumić hałas i głosy inne niż głos mówcy ("efekt przyjęcia koktajlowego").

Ponadto w literaturze pojawiło się wiele niespójności dotyczących konkretnych czynników wpływających na bramkowanie sensoryczne. Na przykład różnice w poziomach intensywności bodźców i odstępach między bodźcami były ważnymi aspektami w wielu badaniach. Ważne jest, aby zbadać te różnice metodologiczne prowadzące do sprzecznych wyników omówionych w niniejszym przeglądzie, a także cechy osobowości i objawy najsilniej związane z bramkowaniem sensorycznym. Ponownie, niektóre badania wykazały związek z objawami autyzmu lub ADHD, ale nie zawsze tak było. Należy badać konkretne cechy, takie jak wrażliwość lub uwaga, a nie fenotypy, które również byłyby bardziej zgodne z podejściem RDoC.WnioskiDeficyty w bramkowaniu sensorycznym mogą mieć poważny kaskadowy wpływ na poznanie i zachowania wyższego rzędu. Kluczowe jest zrozumienie tych efektów i tego, jak przejawiają się one w różnych zaburzeniach, zwłaszcza w zaburzeniach neurorozwojowych. Niniejszy przegląd jest pierwszym, który koncentruje się na problemach bramkowania sensorycznego w zaburzeniach neurorozwojowych, przyjmując jednocześnie rozwojowe podejście do zrozumienia bramkowania sensorycznego w tych populacjach. Ogólnie rzecz biorąc, w niniejszym przeglądzie podkreślono ważną pracę, jaką wykonano w tej dziedzinie, zapewniając jednocześnie wgląd w obszary niezbędne dla przyszłych kierunków.

Dlatego, ponieważ badania są niejednoznaczne w zakresie bramkowania sensorycznego, nasilenie objawów może być silniej związane z wrażliwością w przeciwieństwie do bramkowania sensorycznego, jak widać w niektórych literaturach dotyczących autyzmu. Objawy mogą być wynikiem ciągłej nadmiernej stymulacji, w której bramkowanie sensoryczne może odgrywać rolę pośredniczącą.

Podsumowując, możemy powiedzieć, że różnice w metodologii i paradygmatach badawczych wpływają na wyniki, w tym na intensywność bodźców, odstępy między bodźcami i rodzaj bodźca. Ponadto należy pamiętać o cechach uczestników, ponieważ w niektórych badaniach stwierdzono, że bramkowanie sensoryczne jest związane z wiekiem, płcią i nasileniem objawów.

Wyniki badań dotyczących bramkowania sensorycznego u dorosłych z ADHD są zróżnicowane. Badania, w których analizowano bramkowanie sensoryczne za pomocą kwestionariuszy, wykazały jednoznaczne różnice między dorosłymi rówieśnikami z ADHD i TD (Micoulaud-Franchi, Vaillant i in., 2015; Sable i in., 2012); Jednak dane uzyskane za pomocą metod behawioralnych i neurologicznych były mniej przekonujące. Porównywalne hamowanie prepulsu stwierdzono w populacjach dorosłych z ADHD i TD (Conzelmann i in., 2010; Feifel, Minassian i Perry, 2009; Hanlon, Karayanidis, & Schall, 2009; Holstein i in., 2013). Stwierdzono, że supresja P50 jest znacznie upośledzona w ADHD w porównaniu z dorosłymi TD (Holstein i in., 2013; Micoulaud-Franchi, Vaillant i in., 2015), ale to odkrycie nie było spójne we wszystkich badaniach opisujących supresję P50 (Olincy i in., 2000). Podczas gdy różnice w bramkowaniu sensorycznym nie są konsekwentnie stwierdzane w ADHD, stwierdzono pozytywną korelację między zadaniami uwagi i funkcji wykonawczych a kwestionariuszami dotyczącymi bramkowania sensorycznego (Micoulaud-Franchi, Lopez i in., 2015) i supresji P50 (MicoulaudFranchi, Lopez i in., 2015). Stwierdzono również, że habituacja jest podobna między uczestnikami z diagnozą ADHD i bez niej (Conzelmann i in., 2009; Conzelmann i in., 2010; Conzelmann i in., 2011; Feifel i in., 2009; Holstein i in., 2013) we wszystkich badaniach z wyjątkiem jednego (Cantisani i in., 2014). Ogólnie rzecz biorąc, wyniki nie zapewniają wystarczającego wsparcia dla zaburzeń bramkowania sensorycznego u dorosłych z ADHD.