Yumuşak dokuda düzensiz bir biçimde meydana geldiğinde buna heterotopik kalsifikasyon denir.

Soft swelling, vücutta bir bölgede yumuşak dokularda meydana gelen şişliktir. "Soft" (yumuşak) terimi, şişliğin kemik ya da sert doku yerine, genellikle deri altı yumuşak dokularda oluştuğunu ifade eder. Bu tür şişlikler, inflamasyon, enfeksiyon, travma veya vücudun farklı tepkileri sonucu oluşabilir.

https://www.google.com/search?sca_esv=c744cb070de47b7e&rlz=1CATRYO_enTR1109&sxsrf=ADLYWIIErvn8GqQgZZZAyIVrRy8ezCUCHQ:1732532959808&q=mandibular+symphysis&udm=2&fbs=AEQNm0DpvKHebk-fFkq3U_-OaUBpnU3DWzSzTRV2z0PAe_8yhOMkT60SjjU6DKXH7og0zHgFCCi_c6srRYamhV9yGSD4Wz4FIbdVc4lBdpFEb5SSmrYyZpAAYMYNJnOOUBppntUAvkXbcgFl6OsEYSUwgtUWtI_PRM51bpPkjbgoo2bmqVuLwhSWK8Fco8LqD1Q1NNGAOfriAVRCEtDMKamVwzwJAN3fr-5YaeojPOCO4xxBJSag_ig&sa=X&sqi=2&ved=2ahUKEwjy4IWdrPeJAxVG-gIHHQjsIE4QtKgLegQIGRAB&biw=1920&bih=959&dpr=1#imgrc=AgOypVSD_nIbVM&imgdii=BLlZY2J5glG88M

Bu açıklama, 6 yıl önce gerçekleşen bir travma sonrası, 28 yaşındaki bir erkek hastada alt çene simfizisi bölgesinde, ağız içinin hem yanağa (bukal) hem de dil tarafına (lingual) yakın bölgelerinde yumuşak şişlikler olduğunu gösteriyor. Bu tür şişlikler genellikle yaralanma, enfeksiyon veya çene kemiğinde oluşan hasarın bir belirtisi olabilir.

Dijital sensörler ve filmler, hasta için daha az rahatsızlık yaratacak şekilde yerleştirilir. İntraoral röntgen yöntemleri, hızlı ve minimal rahatsızlıkla sonuçlanabilir, bu da hastaların konforunu artırır.

Artefaktlar, görüntüleme sırasında, özellikle diş restorasyonları (dolgu, kaplama, vb.) gibi metal veya sert materyallerin varlığından dolayı oluşan hatalı ya da yanıltıcı görsellerdir.

Yüksek Hasta Konforu

Yüksek çözünürlük, diş çürükleri, diş eti hastalıkları (periodontal defektler) ve kök çevresindeki periradiküler lezyonlar gibi durumları tespit etmekte etkilidir. Bu, erken tanı ve tedavi için kritik bir avantajdır.

geometrik olarak hassas ve kesin görüntüler

Retreatment indications, kök kanal tedavisinin (endodontik tedavi) tekrar yapılması gerektiğini gösteren durumları ifade eder. Daha önce tedavi edilmiş bir dişin, çeşitli nedenlerle başarısız olması veya yeni sorunlar gelişmesi durumunda tekrar tedaviye ihtiyaç duyulur.

çıkarma

Kök kanal içeriğinin apikal dışarı taşmasını önleme

Endodontik çalışma boyunun anatomik apeksin yaklaşık 1 mm kısa belirlenmesinin birkaç önemli nedeni vardır:

1. Fizyolojik Foramen ile Anatomik Apeks Arasındaki Fark Anatomik apeks (kök ucunun en dış noktası) ile fizyolojik foramen (sinir ve damarların dişten çıktığı nokta) genellikle tam olarak aynı yerde değildir. Fizyolojik foramen genellikle anatomik apeksten yaklaşık 0,5-1 mm mesafede bulunur. Tedavi sırasında kök kanal dolgusunun fizyolojik foramenin ötesine taşmaması hedeflenir, çünkü bu durum ağrıya ve enfeksiyon riskine yol açabilir.
2. Periapikal Doku Hasarını Önlemek Çalışma boyunun anatomik apeksi geçmesi durumunda kök kanal aletleri veya dolgu materyalleri, kök ucundaki periapikal dokulara zarar verebilir. Bu durum: Ağrı Enfeksiyon Tedavi başarısızlığı riskini artırır.
3. Doğru Dolgu ve Sızdırmazlık Sağlama Çalışma boyunun 1 mm kısa tutulması, dolgu malzemesinin kök ucundan dışarı taşmasını önler. Dolgu malzemesi kökün dışına taşarsa: Tahriş Kronik inflamasyon gibi sorunlar ortaya çıkabilir.
4. Hatalı Radyografik Ölçümleri Düzeltme Radyografik olarak ölçülen kök uzunluğu, anatomik ve fizyolojik farklılıklar nedeniyle yanıltıcı olabilir. Bu yüzden 1 mm'lik güvenlik payı bırakılarak hata riski azaltılır.

Bu ifade, kök kanal tedavisinde kök kanalının son noktasını doğru bir şekilde belirleme sürecini anlatır. Burada iki önemli kavram öne çıkar:

Anatomik apeks:

Diş kökünün doğal yapısının sonlandığı noktadır. Genellikle, dişin fizyolojik olarak sonlandığı yer olarak kabul edilir. Radyolojik apeks:

Röntgen görüntüsünde görülen kök ucudur. Radyolojik görüntü, bazen anatomik apeksi tam olarak yansıtmayabilir; yanıltıcı olabilir.

Iatrogenic defects, tıbbi veya diş hekimliği uygulamaları sırasında istemeden oluşan hasar veya problemlerdir. "Iatrogenic" terimi, Yunanca kökenlidir ve "doktor kaynaklı" anlamına gelir. Bu tür hatalar, tedavi veya prosedür sırasında yapılan yanlışlıklar ya da öngörülemeyen yan etkiler sonucu meydana gelebilir.

Diş Hekimliğinde Örnekler Kök Kanallarında Perforasyon: Kanal tedavisi sırasında kökün yanlış delinmesi. Dişin Fazla Törpülenmesi: Protez veya dolgu hazırlığı sırasında diş yapısının gereğinden fazla alınması. Komşu Dişin Zarar Görmesi: Bir dişe işlem yapılırken yanındaki dişin yanlışlıkla hasar görmesi. Periodontal Hasar: Diş eti veya çevre dokuların yaralanması.

Kronal/köksel pulpa odasının boyutları ve kalsifikasyonlar

takip etmek

Odontojenik patolojiler:

Dişlerden veya dişlerle ilişkili dokulardan kaynaklanan hastalıklardır. Örnekler: Diş apseleri Kistler (odontojenik kistler) Diş kaynaklı tümörler Nonodontojenik patolojiler:

Dişlerle doğrudan bağlantısı olmayan ancak ağız veya çene bölgesini etkileyen hastalıklardır. Örnekler: Sinüs enfeksiyonları Kemik tümörleri Travmalar veya sistemik hastalıklara bağlı lezyonlar

Görüntüyü, voxel adı verilen üç boyutlu piksel birimleri olarak yakalar. Bu, görüntünün daha yüksek çözünürlükte olmasını sağlar.

Düşük radyasyon dozu

Spinal ve cranial sinirler, vücutta merkezi sinir sistemine bağlı farklı sinir tipleridir ve aşağıdaki şekilde tanımlanabilir:

Spinal Nerves (Omurilik Sinirleri): Omurilikten çıkan sinirlerdir. İnsan vücudunda toplam 31 çift spinal sinir bulunur. Vücudun çeşitli bölgelerine duyusal ve motor sinyalleri iletir. Görevleri: Kas hareketlerini kontrol etmek, duyuları (dokunma, sıcaklık, ağrı vb.) beyne taşımak. Cranial Nerves (Kafa Sinirleri): Beyinden (beyin sapından) doğrudan çıkan sinirlerdir. İnsan vücudunda toplam 12 çift cranial sinir bulunur. Baş, yüz ve boyun bölgelerine hizmet eder. Bazıları duyusal, bazıları motor, bazıları ise karma sinirlerdir. Görevleri: Görme, işitme, tat alma gibi duyuları taşımak ve yüz kaslarının hareketini sağlamak.

Aksonu, çevredeki nöronların uyaranlarından etkilenmesini önlemek için izole etmek.

Hareket potansiyelinin akson boyunca son derece hızlı bir şekilde yayılmasını sağlamak için.

kesintili oluşumlarla

Miyelin kılıfı, aksonu 'Ranvier düğümü' olarak adlandırılan kesintili oluşumlarla sarar ve iki son derece önemli görevi vardır.

İki bitişik miyelin kılıfı arasındaki boşluk, Ranvier düğümü olarak adlandırılır.

Nöroglia (veya glial hücreler), sinir sisteminde nöronlara destek, beslenme, koruma ve izolasyon sağlayan hücrelerdir.

Myelinli sinir lifleri, aksonlar etrafında miyelin kılıfı oluşturan bir nöroglia türü olan Schwann hücreleriyle sarılmıştır.

Cerebral cortex (beyin korteksi), beynin en dış tabakasını oluşturan, ince ve gri renkte bir yapıdır. Bu bölge, beynin yüksek düzeydeki fonksiyonlarını, yani düşünme, öğrenme, hafıza, dil, duyusal algı ve motor kontrol gibi karmaşık süreçleri yönetir.

Multipolar nöron: Bir akson ve iki veya daha fazla dendrit içerir; beyin korteksinde bulunur.

Kimyasal sinapslarda, presinaptik ve postsinaptik nöronların membranları, sinaptik yarık adı verilen sıvı dolu bir boşlukla ayrılır ve bu sinapslarda nörotransmitter adı verilen kimyasallar, impuls iletiminde rol oynar.

Sinaptik yarık, presinaptik ve postsinaptik nöronlar arasında bulunan ince boşluktur. Bu boşluk, nörotransmitterlerin bir nörondan diğerine geçmesini sağlayan alandır. Ancak, bazı sinapslarda doğrudan bir bağlantı olabileceği için bu boşluk her zaman mevcut olmayabilir.

Postsinaptik nöron, bu kimyasal sinyalleri alır ve bu sayede sinir iletimi devam eder.

Presinaptik nöron, sinyalin gönderildiği nörondur ve sinaptik düğüm adı verilen yapısı üzerinden kimyasal sinyalleri (nörotransmitter) serbest bırakır.

Sinaps, bir nöronun sinyalini bir başka nörona veya hedef hücreye iletmesi için gerekli olan bağlantı bölgesidir.

Bir sinaps, presinaptik nöron veya postsinaptik nöron membranlarından oluşur ve bunlar, aralarındaki boşluk olan sinaptik yarık ile ayrılmış olabilir veya olmayabilir.

Neuromüsküler kavşak (veya nöromüsküler bağlantı), bir sinir hücresinin (motor nöron) kas hücresine bağlandığı noktadır.

Aksonlar, sinir impulslarını hücre gövdesinden sinapsa veya nöromüsküler kavşağa doğru iletir.

Sinaptik düğüm, nörotransmitterler adı verilen kimyasalları içeren sinaptik vezikülleri bulundurur.

"As a bulb-like structure" ifadesi, bir şeyin ampul şeklinde veya bir ampule benzeyen bir yapıda olduğunu belirtir. Yani, sinaptik düğüm yapısı, ampul veya yuvarlak, şişkin bir şekle benzer şekilde sonlanır.

Terminates kelimesi, bir şeyin sonlanması veya bitişi anlamına gelir. Bir şeyin sonlandığı veya sona erdiği noktayı ifade eder. Bu bağlamda, "terminates", bir dalın veya yapının sonlanması anlamına gelir, yani aksonun dalları sinaptik düğüm adı verilen yapılarla sonlanır.

Her dal, sinaptik düğüm adı verilen ampul benzeri bir yapı ile sonlanır.

Akson, uzun bir lif olup, uç kısmı dallanmış durumdadır.

Vücuttaki tüm alıcılar, modifiye olmuş dendritlerdir (ancak tüm dendritler alıcı değildir).

Bu lifler, impulsları hücre gövdesine doğru ilettikleri için afferent süreçler olarak da bilinirler.

"Project out" ifadesi, bir şeyin bir alandan dışarıya doğru uzanması veya çıkması anlamına gelir. Bu bağlamda, "project out" ifadesi, dendritlerin hücre gövdesinden dışarıya doğru uzandığını veya yayıldığını belirtir. Yani dendritler, hücre gövdesinden çıkarak çevreye doğru yayılmaktadır.

tekrar tekrar dallanmak

Dendrite: Hücre gövdesinden dışarıya doğru dallanarak yayılan kısa liflerdir.

Nissl granülleri, nöronların hücre gövdesinde bulunan ve endoplazmik retikulum ile ilişkili granüllü yapılar olup, protein sentezi için kritik öneme sahiptir.

Belirli bir granüler yapı, Nissl granülleri olarak adlandırılır.

Hücre gövdesi, tipik hücre organelleriyle birlikte sitoplazma içerir

Nöronlar, sinir sisteminin en farklılaşmış hücreleri oldukları için bölünmezler ve sentriol bulundurmazlar.

Nöronlar: Sinir sisteminin yapısal ve fonksiyonel birimidir.

Nöronlar temel hücrelerken, nöroglia hücreleri sinir sisteminin destekleyici, besleyici ve koruyucu hücreleridir.

Sinir sisteminde bulunan iki tür hücre vardır: nöron ve nöroglia/glial hücreler.

Autonomic motor: Düz kaslara ve bez hücrelerine sinyal gönderir.

Otonom motor sinirler, bilinçli kontrol dışında çalışan organları ve yapıları (düz kaslar, kalp, sindirim sistemi, ter bezleri) kontrol eder. Otonom motor sinirleri, istemsiz kas hareketlerini ve organ işlevlerini düzenler.

Somatic motor: İskelet kaslarına sinyal gönderir.

Somatic motor sinirler, beyin ve omurilikten gelen motor komutları alarak iskelet kaslarına iletir, bu da bilinçli kas hareketlerini sağlar (örneğin, yürümek, yazı yazmak gibi).

Somatic afferent: Diğer tüm afferent sinirler.

Bu sinirler, vücudun dış yüzeyinden (deri, kaslar, eklemler gibi) gelen duyusal bilgileri merkezi sinir sistemine taşır. Somatic afferent, çevreden gelen tüm duyusal veriyi (dokunma, sıcaklık, ağrı) beyne ileten sinirlerdir.

Visceral afferent: İç organlardan merkezi sinir sistemine (CNS) doğru impulsları ileten sinirlerdir.

Afferent sinirler, duyusal bilgileri taşıyan sinir lifleridir. Visceral afferent, iç organlardan (örneğin, kalp, akciğerler, sindirim sistemi) gelen duyusal verileri CNS'ye iletir.

duzenlemek

Efferent fibers / motor nerves: Bunlar, merkezi sinir sisteminden (CNS) ilgili çevresel doku/organlara düzenleyici impulsları ileten sinir lifleridir.

Afferent fibers / sensory nerves: Bunlar, dokulardan ve organlardan merkezi sinir sistemine (CNS) doğru elektriksel impulsları ileten sinir lifleridir.

Nerve fiber (sinir lifi), sinir hücresinin (nöronun) uzun, ince bir uzantısıdır ve sinirsel iletimi sağlamak için elektriksel sinyalleri taşıyan yapıdır. Bir sinir lifi, genellikle bir akson olarak bilinir ve bu akson, sinir hücresinin bir bölgesinden diğerine bilgi ileten uzantıdır.

Omurilik, merkezi sinir sisteminin bir parçası olup, beyin ile vücudun geri kalan kısmı arasındaki iletişimi sağlar. Omurilik, omurga içinde yer alır ve omurga kemikleri tarafından korunur. Beyinden çıkan sinirler omurilik aracılığıyla vücudun çeşitli bölgelerine ulaşır. Aynı şekilde, vücuttan gelen duyusal bilgiler de omurilik aracılığıyla beyne iletilir.

Beyin ve omuriliği içerir ve bilgi işleme ve kontrolün yapıldığı yerdir.

tek kullanımlık

Cook ve Waite, Roehr şirketi tek kullanımlık enjektörlerin üretimine başladı.

Aspirasyon, enjeksiyon sırasında iğnenin içine doğru bir vakum oluşturarak, kan damarlarının içinde olup olmadığını kontrol etme işlemidir. Bu işlem, enjeksiyonun yanlış bir yere yapılmasını önler ve doğru bölgeye ilaç uygulandığından emin olmayı sağlar. Diş hekimliğinde aspirasyon özellikli enjektörler, bu güvenliği sağlamak amacıyla kullanılır.

daha az

1912'de Threw tarafından tasarlanan yüksek basınçlı enjektörün bir modifikasyonu, diş hekimliğinde kullanılan enjektörler üreten bir şirket tarafından üretildi.

turevleri

Opium, haşhaş bitkisinin (Papaver somniferum) özünden elde edilen bir madde olup, içerdiği morfin ve kodein gibi bileşenler güçlü ağrı kesiciler (analjezikler) olarak kullanılır.

Nöralji, sinirlerin iltihaplanması veya hasar görmesi sonucu ortaya çıkan şiddetli ağrıya verilen isimdir.

deri alti

nöralji tedavisinde opium türevlerinin deri altına enjeksiyonu için kullandı.

vida

vida pistonu

tavan

1853'te, bir Fransız veteriner, tavanda metal bir enjektör geliştirdi ve bu enjektörün vida pistonunun sayesinde dozu mükemmel bir şekilde uyguladı. "tavanda" ifadesi, enjektörün sabit bir yere monte edilmiş olduğunu veya belirli bir mekanizmaya sahip olduğunu gösterebilir.

1844'te, Francis Rynd, ince bir şaft aracılığıyla ilaçları deri altına enjekte etmeye başladı. Biyolojik Terim: Derinin altına, genellikle iğne veya benzeri ince bir aletle ilaç enjekte etmek için kullanılan uzun ince yapılar, örneğin enjeksiyon iğnesinin şaftı.

igne

sivri uçlu

1841'de, Zophar Jayne, uçlu iğneye sahip bir enjektör geliştirdi.

Oftalmik uygulamalar, gözle ilgili tedavi veya prosedürleri ifade eder.

1827'de, Von Neurer, hayvanların oftalmik uygulamalarında ilaç enjekte etmek için ilk enjektörü geliştirdi.

1946'da, Gordh lidokain ile lokal anestezi uygulamasını ilk kez başarılı bir şekilde gerçekleştirdi.

Ester grubu, kimyasal olarak, bir karbonil grubunun (C=O) bir oksijen atomu üzerinden bir alkil veya aril grubuna bağlanmasıyla oluşan bir fonksiyonel gruptur. Esterler, genellikle organik bileşiklerde bulunan ve genellikle meyve kokuları veya tatlarıyla ilişkilendirilen bileşiklerdir.

Kimyasal yapı: Ester grubu genel olarak şu şekilde yazılır: R-COO-R', burada:

R ve R' alkil veya aril gruplarını temsil eder, COO ise karbonil (C=O) ve oksijen (O) arasındaki bağları gösterir

Lidokain, klinik uygulamalarda prokainin yerini alarak en popüler lokal anestezik ajan haline gelmiştir, çünkü prokain (bir ester grubu anesteziği) ile kıyaslandığında daha etkili ve daha az alerjik bir bileşiktir.

Amide group (amide grubu), kimyada, bir karbonil grubunun (-C=O) bir nitrojen atomuna (-NH2) bağlanmasıyla oluşan organik bileşiklerin fonksiyonel grubudur. Amide grubu, genellikle -CONH2 şeklinde yazılır ve organik kimyadaki birçok bileşiğin temel yapı taşıdır Fonksiyonel grup, bir organik bileşiğin yapısında yer alan ve bileşiğin kimyasal özelliklerini belirleyen özel bir atom veya atom grubu anlamına gelir. Bir bileşiğin fonksiyonel grubu, o bileşiğin reaktivitesini, özelliklerini ve davranışlarını yönlendiren temel yapıdır.

Prokainin keşfi, lokal anestezide modern dönemin başlangıcı olarak kabul edilir.

yerine geçmek

Kokainin yerine kullanılmaya başlandı.

Parenteral uygulama, genellikle damar içine, kas içine veya deri altına yapılan enjeksiyonları ifade eder.

yaptığı çalışmalar sonucunda ortoform, nirvanin ve neoortoform gibi bazı anestezik ajanları keşfetmiştir.

bağımlılık

Kokainin uzun süreli kullanımda bağımlılık gibi olumsuz özellikleri.

yan etkileri

Sought, "seek" fiilinin geçmiş zaman halidir ve "aramak" veya "bulmaya çalışmak" anlamına gelir. Yani, bir şeyin peşinden gitmek ya da bir şeyi elde etmeye çalışmak anlamında kullanılır.

Ancak, araştırmacılar yeni bir lokal anestezik arayışına girmiştir

Heinrich Braun, adrenalinin 'kimyasal turnike' olarak kullanılabileceğini belirtti (1903). Adrenalin kokainle karıştırıldığında, kokainin emilimini azalttı ve anestezinin süresini uzattı. Böylece, anestezi için kullanılan kokain dozu da sınırlanmış oldu.

Ancak, bu yaklaşım ile kullanım bazı durumlarda sınırlanmıştır, çünkü doku hasarı meydana gelir ve turnike uygulaması ağız içi gibi alanlarda yapılamaz.

Bu amaçla, anestezinin süresini uzatmak ve kokain dozunu sınırlamak için işlem bölgesine turnike uygulamaya başladılar.

Kokainin lokal anestezik olarak etkili olduğu gösterilmiştir, ancak anestezinin süresini uzatmak için yeni bir yöntem aranmıştır.

Kokainin lokal anestezik olarak keşfinden sonra, William Halsted, kokaini ağızdaki sinirleri bloke etmek için ilk kez kullandı.

uyuşukluk

mahrum eder

Ayrıca, kokainin anestezik etkinliğini tanımlamak için, "dili his ve tat duygusundan mahrum bırakan ve dil sinirinin uyuşmasını sağlayan madde" tanımını kullandılar.

Albert Niemann, kokainin ekstresi olan alkaloidi saf formda elde etti ve ilacın kaynağının "koka" ve bir alkaloid olduğunu göstermek amacıyla buna "kokain" adını verdi. (1859).

Bunu takiben, en önemli keşif, August Bier'in 1898'de cerrahi amaçlarla 0.5% kokain uygulayarak omurilik anestezisi uyguladığı ilk kezdir.

Modern lokal anestezinin başlangıcı, 1884'te bir göz doktoru olan Carl Koller'in, topikal kokainin gözde cerrahi anestezi oluşturduğunu göstermesiyle başladı.

Yerel anestezik olarak kullanılan ilk madde, koka bitkisinin yapraklarından izole edilen kokain idi.

Güçlü, ışık yaymayan ve yanıcı olmayan florlanmış hidrokarbonların keşfi (1951) ve halotan adı verilen bileşiğin tanıtılması (1956) ile eter anestezisinin kullanımı sona erdi."

Tüm çaba, çok daha stabil, yanıcı olmayan ve patlayıcı olmayan bir bileşik bulmaya odaklandı

yanıcı

Ancak, eter gibi yanıcı ve patlayıcıydı

Siklopropan, eterin tüm özelliklerine sahipti ve en önemli avantajı, tüplerde saklanabilmesiydi.

Anestezik ajanlar arasında en stabil ajan olarak kabul edilen eter, siklopropan tanıtılana kadar uzun süre tek başına ajan olarak kullanılmaya devam etti.

Eteri güvenli bir şekilde uygulamak için bir cihaz ve klorofom için bir maske tasarladı.

Modern anestezinin lideri olarak kabul edilen John Snow (1813-1858), eter ve klorofom dozajlarını anestezik olarak inceleyen ve hesaplayan ilk hekimlerden biriydi.

"Ayrıca karaciğer yetmezliğine neden olabileceği ortaya çıkmıştır."

Klorofom, eterin kusmaya neden olması ve uçucu-yanıcı-patlayıcı olmasi nedeniyle bazı merkezlerde tercih edilmiştir.

Azot oksit; tek başına uygulandığında asfiksiye neden olabilirken, eterin son derece yanıcı ve patlayıcı olması korkutucuydu."

"Azot oksit, eter ve klorofom, 19. yüzyılın üç ana inhalasyon anesteziği olmasına rağmen, önemli sorunlara sahiptiler."

Fransız ve Britanyalı cerrahlar, Kırım Savaşı sırasında klorofom kullandılar, oysa Amerikalı cerrahlar yoğun bir şekilde eter anestezisi kullandılar.

Edinburg'da cerrahi profesörü olan James Young Simpson, kimyager olan arkadaşı David Waldie'nin tavsiyesiyle, klorofomu kendisi ve arkadaşları üzerinde denedi."

Klorofomun sentezinin (1831) ve anestezik özelliklerinin farkına varılmasının (1847) ardından,

Analgesic, ağrı kesici veya ağrı giderici anlamına gelir.

1. yüzyılın önemli bilim insanlarından biri ve modern tıbbın kurucularından biri olarak kabul edilen İsviçreli doktor ve kimyager Paracelsus (1493-1541), etherin analjezik özelliklerini tavuklarda keşfetmiştir.

Ether, kimyasal olarak diyot eter (R-O-R') sınıfına ait bir bileşiktir ve organik çözücü olarak yaygın şekilde kullanılır. Tarihte, özellikle cerrahi anestezide önemli bir yer tutmuştur. Anestezi amaçlı kullanılan ether, diethyl ether olarak bilinen ve genel anestezi sağlamak için tercih edilen bir bileşiktir.

Bu maddeyi ağız yoluyla vererek hastası üzerinde başarılı bir operasyon gerçekleştirdi

Tatula'ya benzeyen asagao bitkisinden tsüsensan adı verilen bir madde elde etti

yolu açan adımlar

Modern cerrahide genel anesteziye giden yolu açan önemli adımların çoğu batı dünyasında atılmıştır.

demir çubukları

daldırılmış

Bu yöntem, hastaların manyetik sıvı ile dolu bir kaba batırılmış demir çubukları tutmalarına dayanıyordu ve yapay anestezi geliştirildiği 1840'lara kadar cerrahi anesteziyi hafifletmek için yaygın olarak kullanıldı ve 'Mesmerizm' olarak adlandırıldı

öncü oldu

Alman hekim Franz Anton Mesmer, 1775'te 'hayvan magnetizması' öğretisiyle çağdaş hipnozun öncüsü olmuştur.

Ağrıyı azaltmak amacıyla, Romalılar da sinir köklerine baskı ve soğuk uygulama yapmışlardır."

"Bu şekilde, hasta bilincini geri kazanana kadar cerrahi müdahale gerçekleştirilebilirdi."

Bir diğer tuhaf yöntem, 'bademin kabuğunu kıracak kadar sert, ancak içini kırmayacak kadar hafif' bir baş darbesidir."

boğma

oksijensizlikten boğulma

bilinç

Boğma sonucu oluşan asfiksi nedeniyle bilinç kaybına bağlı anestezi, 17. yüzyılın sonuna kadar İtalya'da uygulanmıştır.

Cerrahi için kullanılan tuhaf bir yöntem, boğma (asfiksi) yöntemidir."

(uyku verici sünger),

Ameliyattan hemen önce sünger ıslatılır ve hastanın burnuna tutulurdu, böylece hasta bilinçsiz hale gelirdi.

Sünger, afyon, ginseng, baldıran zehiri suyu ve diğer bazı maddelerin çözeltisine batırılıp kurutulurdu.

İnsanlığın ağrıya karşı ilk başarısı haşhaş (afyon), adamotu (mandrake), şeytantersi (henbane) ve alkolün kullanımıyla elde edilmiştir."

Homeros, Odysseia’da Yunanlıların uyku yaratmak için birçok bitki ve ilaç kullandığını söyler. Bunlardan biri lotus çiçeğidir."

Sedasyon teknikleriyle birlikte.Sedation techniques (sedasyon teknikleri), bir kişinin bilinç seviyesini geçici olarak düşürmek ve rahatlamasını sağlamak amacıyla kullanılan yöntemlerdir.

Central nervous system (CNS), yani merkezi sinir sistemi, vücudun tüm sinirsel faaliyetlerini yöneten ve kontrol eden ana yapıdır. Merkezi sinir sistemi, beyin ve omurilik olmak üzere iki ana bileşenden oluşur.

ilaçla indüklenen tüm dış uyarıcılara yanıt kaybına yol açan

iletim baskılanması

Nerve endings (sinir uçları), sinir sisteminin uç kısımlarında bulunan ve çevreden gelen duyusal bilgileri (örneğin, ağrı, sıcaklık, basınç) algılayan yapılardır.

Detaylı Açıklama: Yapısı:

Sinir uçları, sinir hücrelerinin (nöronların) en uç bölümleridir. Bu uçlar, genellikle deri, kaslar ve organlarda bulunur ve çevredeki fiziksel veya kimyasal uyarıları algılar.

sinir uçlarının baskılanması

hissizlik

An-": Yunanca kökenli bir önek olup "olumsuzluk" ya da "yokluk" anlamı taşır. Örneğin, "an-" ifadesi bir şeyin eksik olduğunu belirtir.

ekler

Floresans, bir maddenin üzerine düşen ışığı emerek, enerjisini daha uzun dalga boyunda (daha düşük enerjili) bir ışık olarak yeniden yayması olayıdır.

Mandibular kanal (alt çenedeki sinirlerin geçtiği kanal), diş kökleriyle aynı hizaya denk geldiğinde üst üste binme meydana gelir. Bu, özellikle alt çene azı dişlerinin görüntülenmesinde zorluk yaratabilir. Dikey açının artırılması, mandibular kanalın köklerin üzerine daha fazla çıkmasına neden olabilir. Bu nedenle dikey açı, bu tür sorunları minimize edecek şekilde ayarlanmalıdır.

Mental foramen (alt çenedeki sinir ve damarların geçtiği açıklık), diş kökleriyle aynı hizaya geldiğinde röntgende bu yapılar üst üste binebilir. Bu, kök uçlarında lezyon varmış gibi yanlış bir izlenim yaratabilir. Röntgen çekiminde doğru mesial-distal açılandırma yapılmazsa bu durum ortaya çıkar.

Lingual tüberküller (dişin dil tarafındaki çıkıntılar), filme daha yakın olduğunda röntgende daha belirgin ve daha büyük görünebilir. Bu, film ile dişin konumlandırılması arasındaki mesafeye bağlıdır. Lingual tüberküllerin belirginleşmesi, dişin anatomik yapısını doğru anlamada zorluk yaratabilir.

Dikey açı artırıldığında, dişin palatal (damak tarafı) veya lingual (dil tarafı) kökü röntgen görüntüsünde daha uzun görünebilir. Ancak bu, kökün gerçek boyutunu yansıtmaz; radyografik distorsiyon (bozulma) nedeniyle oluşur. Aynı zamanda kökün diğer bölümleri kısalmış gibi görünebilir. Bu, doğru teşhis için istenmeyen bir durumdur.

Uzama

Zigomatik prosesin üst üste binmesi (superpozisyon), zigomatik prosesin (elmacık kemiği uzantısı) röntgen görüntüsünde diğer anatomik yapılarla, özellikle de diş kökleriyle aynı hizada yer alması durumunu ifade eder. Bu, röntgen filmlerinde bazı bölgelerin üst üste görünmesine neden olabilir ve bu da önemli detayların net bir şekilde görülmesini zorlaştırabilir.

Neden Olur? Zigomatik proses yoğun bir kemik yapıdır ve röntgen ışınlarını güçlü bir şekilde bloke eder, bu nedenle radyografide parlak (radyopak) bir görüntü oluşturur. Özellikle üst çene dişlerinin köklerinin röntgeni çekilirken zigomatik proses, diş kökleriyle aynı hizaya denk gelebilir. Bu durumda köklerin tam yapısını veya çevresindeki lezyonları görmek zorlaşabilir. Paralel Tekniğin Önemi Paralel teknik, röntgen çekiminde film düzlemini dişin uzun eksenine paralel, röntgen ışını düzlemini ise bu eksene dik bir şekilde ayarlamayı amaçlar. Bu teknik sayesinde:

Zigomatik prosesin neden olduğu üst üste binme (superpozisyon) en aza indirilir. Diş kökleri ve çevresindeki yapıların daha net görüntülenmesi sağlanır. Anatomik yapılar arasındaki hizalama hataları ortadan kaldırılır. Özet Zigomatik prosesin üst üste binmesi, özellikle üst çene dişlerinin köklerinin röntgen görüntüsünde ortaya çıkan bir sorundur. Paralel teknik, bu sorunu çözmek için kullanılan bir yöntemdir. Bu teknikle daha doğru teşhis ve tedavi planlaması yapılabilir.

Röntgenografi ile Köklerin Konumunun Belirlenmesi

Röntgen ışınının dişin uzun ekseninden sapmış bir açıyla yönlendirilmesi durumudur. Bu açı, dişin yapısını daha iyi görmek ve belirli lezyonları veya yapıları değerlendirmek için kullanılır.

Periapikal röntgenlerin alınamayacağı durumlar.

Periapikal röntgenlere sığmayan büyük lezyonlar.

Filmin düzlemi ile merkezi ışının uzun ekseni arasındaki açı, orta açıya dik olmalıdır.

Gerekli bilgilerin yüksek seviyede elde edilmesini sağlar.

Film, hasta tarafından X-ray sırasında sabit tutulur.

Film, dişin taç kısmı ile tamamen temas halindedir.

Ağzın düzlemi yere paralel olma

Pre-operative Ön-operatif

Working length determination Çalışma uzunluğunun belirlenmesi

Master cone Ana koni

Obturation Doldurma

Post-operative Post-operatif (Ameliyat sonrası)

Follow-up Takip

Pulpa kapama, dişin pulpasının zedelenmiş veya iltihaplanmış kısmını korumak amacıyla yapılan bir tedavi yöntemidir. Bu işlem, dişin pulpasını tam olarak çıkarmaz; yerine, pulpa üzerini koruyucu bir malzeme ile kapatarak pulpanın iyileşmesini ve sağlıklı kalmasını sağlamayı amaçlar.Amputasyon, dişin pulpasının bir kısmının veya tamamının çıkarılması işlemidir. Dişin kök kanal tedavisi sırasında, enfekte olmuş veya hasar görmüş pulpa dokusu temizlenir ve çıkarılır.

1. To diagnose hard tissue changes Doku sertliği değişikliklerini teşhis etmek

2. To determine root canal number, localization, shape, width, direction Kök kanalının sayısını, yerini, şeklini, genişliğini, yönünü belirlemek

3. To detect the proximity of fractures, caries, restorations to the pulp Fraktürlerin, çürüklerin ve restorasyonların pulpaya yakınlığını tespit etmek

4. To detect pulp stones, dystrophic calcification and internal-external resorption Pulpa taşlarını, distrofik kalsifikasyonu ve iç-dış rezorpsiyonu tespit etmek

5. To evaluate outcomes of pulp caps and amputations Pulpa kapama ve amputasyonların sonuçlarını değerlendirmek

6. To detect working length Çalışma uzunluğunu tespit etmek

7. To evaluate previous endodontic treatments Önceki endodontik tedavileri değerlendirmek

8. To detect the presence of separated files Ayrılmış dosyaların varlığını tespit etmek

9. To evaluate root canal obturations Kök kanal dolumlarını değerlendirmek

10. To evaluate apical lesions Apeks lezyonlarını değerlendirmek

11. Periradicular surgery Periradiküler cerrahi

12. Routine controls in endodontic treatment success evaluation Endodontik tedavi başarı değerlendirmesinde rutin kontroller

Kök kanal dolgusunun yeterliliği kontrolü

Paralel tekniklerin yaygınlaşması

kase şekli verme olarak çevrilebilir.

Gingival marjda kalan mine olmadığında uygulanabilir.

GIC, dentini yerine koymak ve kavitenin servikal kısmını doldurmak için kullanılır, bu da GIC'nin bir kısmının oral çevreye maruz kalmasına neden olur.

dişin mine kısmı ile dişeti arasındaki sınırdır.

Gingival marjda kalan mine olduğunda uygulanabilir.

Ancak, kompozit reçine reçineli modifiye bir cam iyonomer üzerine yerleştiriliyorsa, kimyasal HEMA bağından dolayı reçineli modifiye cam iyonomeri aşındırmak zorunlu değildir.

Eğer bir kompozit restorasyon, geleneksel bir cam iyonomer üzerine yapılacaksa, bonding ajanı ve kompozit reçine yerleştirilmeden önce hem cam iyonomer hem de mine aşındırılır.

Kompozit reçine, sertleşmiş cam iyonomerlere mikromekanik olarak ve reçineli modifiye cam iyonomerlerde hidroksietilmetakrilata kimyasal olarak bağlanır.

Üzerine, oklüzal aşınma ve estetik için daha iyi özelliklere sahip olacak şekilde kompozit reçine yerleştirilir.

Bu teknikte, önce diş GIC ile restore edilir çünkü GIC'nin dentine kimyasal yapışması ve florür salınımı vardır.

Bu teknik, dayanıklılığın ve hoş estetiğin önemli olduğu durumlarda özellikle faydalıdır.

GIC, astar veya baz olarak yerleştirilir, ardından kompozit reçine yerleştirilir.

Ayrıca, tünel hazırlıkları yapmak daha zordur, sınırlı erişim nedeniyle çürük dentininin çıkarılmasında daha fazla zorluk içerir ve pulpa dahil olma ve marjinal sırtın kırılması riski artar.

Birçok yazara göre, tünelin slota göre hiçbir avantajı yoktur.

Tünel restorasyonu sınırlı bir ömre sahip olabilir ve yalnızca düşük çürük aktivitesine sahip hastalarda kullanılmalıdır.

Sekonder çürükler, başarısızlığın önemli bir nedenidir ve bu, 3 yıl sonra yapılan çalışmalarda ortaya çıkar.

Fast cam iyonomerin radyopaklığı, diğer yüksek viskoziteli cam iyonomerlerden daha büyüktü

Bu noktada, tüm enfekte dentin çıkarılmış olacaktır

Lezyonu, kaşık "zil" sesi yapana kadar kazıyın, bu, etkilenmiş dentine karşı yapıldığını gösterir.