the truth is the West never cared about them most of them uh generation after generation going back from today all the way back for centuries most of them and 00:11:44 their ancestors were surfs and they're surfs today most of them were poor most of them were exploited and most of them never had uh any sort of power in their societies and they're powerless

n a self-managing, purpose-driven organization, change can come from any person who senses that change is needed. This is how change has occurred in nature for millions of years. Innovation doesn’t happen centrally, according to plan, but at the edges, when some organism senses a change in the environment and experiments to find an appropriate response.

«Ανακάλυψα ότι δεν φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό»

Παρόμοιες είναι οι ιστορίες δεκάδων ακόμη δισεκατομμυριούχων που συναντάμε στη λίστα των 100 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Ακόμη και αν οι γονείς τους δεν διέθεταν αμύθητες περιουσίες, σχεδόν όλοι μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον το οποίο τους διέκρινε από τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη. Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ της Facebook (126 δισ. δολάρια), παραδείγματος χάριν, είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει στην ιδιωτική ακαδημία Phillips Exeter (ετήσιο κόστος διδάκτρων 57.000 δολάρια), ενώ από τα 11 του χρόνια είχε τον προσωπικό του καθηγητή που του μάθαινε προγραμματισμό (γεγονός που προφανώς του έδωσε τον τίτλο του «παιδιού θαύματος» των υπολογιστών). Η μητέρα του Σεργκέι Μπριν (121.9 δισ. δολάρια) ήταν ερευνήτρια στη NASA, ενώ ο πατέρας του Γουάρεν Μπάφετ (105,2 δισ. δολάρια) ήταν μεγαλο-επενδυτής και γερουσιαστής επί σειρά ετών.

Σίγουρα ανήκεις στη σωστή κατηγορία; Είσαι γιος του Παρταόλα ή ο γιος του Παρτατρία;

s now exalting in all of those subsidies and those bailouts and using that to even consolidate themselves even more than they did in 1933 and 1971.

So there's a rich society for the very wealthy and the owners, the illegitimate owners of capital, but no society for the general population and that's basically neoliberalism, in a nutshell.

These are not laws of nature. These are structures designed and imposed by the very wealthy,

at the level of increasing the so-called reputational risk to compel those who illegitimately own capital to use it in the common interest.

So the only way to do that, Yanis, is to manage capital mobility - trans-border capital flows -

Ο Ραντ σημειώνει επίσης στη πρώτη σελίδα ότι αφήνει κατά μέρος σε αυτό το έγγραφο «τη βαθύτερη ανησυχία ότι ο πρωταρχικός ρόλος των κυρίαρχων οικονομικών στην κοινωνία μας είναι να παρέχουν δικαιολογίες για μια εγκληματικά καταπιεστική, μη βιώσιμη και άδικη κοινωνική τάξη».

: «Ένα από τα κύρια αποτελέσματα (δεν θα πω τους σκοπούς) της ορθόδοξης παραδοσιακής οικονομικής ήταν… ένα σχέδιο για να εξηγήσουν στην προνομιούχα τάξη ότι η θέση της ήταν ηθικά σωστή και απαραίτητη για την ευημερία της κοινωνίας».

Επιπλέον, το “μικρό αφεντικό” θα είναι πάντοτε αντίθετο με την ταξική χειραφέτηση των προλετάριων, μιας και η θεσμοποιημένη δυνατότητα εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας των άλλων, συνιστά και την μοναδική διέξοδο που διαθέτει ο καταστηματάρχης από μια ζωή απόλυτα προσδεδεμένη στην αναγκαιότητα της ατομικής του εγρασίας. Μια ζωή που σε τελική ανάλυση ελάχιστα διαφέρει από αυτήν του πιο φτωχού και οικονομικά εξαρτημένου προλετάριου.

When the markets are buoyant, Fed officials claim that central bankers should never second-guess markets by declaring that there are financial bubbles that might need to be deflated. Markets on their own, they assure, will correct whatever excesses may develop.But when bubbles burst or markets spiral downward, the Fed suddenly comes around to the idea that markets aren’t so rational and self-correcting and that it is the Fed’s job to second-guess them by lending copiously when nobody else will.In essence, the Fed has adopted a strategy that works like a one-way ratchet, providing a floor for stock and bond prices but never a ceiling.