Reply to Hajo Bakker on LinkedIn

Hajo Bakker Exam vs. Test -- Een examinering moet veel vanafwegen en niet regulier gebeuren.

Een test (toets) mag vaker gebeuren, en moet weinig vanaf hangen... Geen ouders die straffen voor een laag cijfer (of cijfers afschaffen), geen adviezen die daarvanafhangen, etc.

Het doel van een toets is om je aan te geven wat je krachten en minder sterke punten zijn, dus waar je je op moet focussen met toekomst leren. Dit kan alleen op het moment dat je een toets nabespreekt en op individueel niveau. Klassikaal bespreken heeft vaak weinig nut.

Daarbij komt ook dat een student moet snappen WAAROM het helpt om na te bespreken, de wetenschap erachter. Op het moment dat je de waarom achter het hoe niet goed snapt heeft het hoe minder effect. (dit is waarom in het 4C/ID model ze in een scaffold beginnen met de laatste stap, waarin de informatie van voorgaande stappen is gegeven. Dit zodat als je de vorige stap gaat leren, je een beter idee hebt waar het uiteindelijk voor gebruikt gaat worden en je er dus een betere invulling aan kan geven.)

Semantische verschillen zijn vaak uiterst nuttig om complexe stof te begrijpen. Op het moment dat ze exact hetzelfde waren heeft het weinig nut om meerdere termen te hebben en zouden ze synoniem zijn.

"Exam" is geen synoniem van "test".

Genuanceerde verschillen zijn vaak nuttiger dan "umbrella terms" om goed te communiceren, als uiterst subliem wordt beargumenteerd in "Science of Memory: Concepts" van Roediger III et al.

Daarnaast komt uiteraard bij kijken dat neurocognitieve wetenschap een blauwdruk geeft voor hoe onze brein architectuur in elkaar zit (zie bijvoorbeeld John Sweller, Cognitive Load Theory 2011, en The Forgetting Machine, Rodrigo Quian Quiroga, 2017, Science of Memory: Concepts, Roediger et al., 2007, Ten Steps to Complex Learning, van Merriënboer, 2017).

Dit is universeel toepasbaar, afgezien van mensen met een cognitieve aandoening bijvoorbeeld, dit gaat dus over neurotypische breinen.

Leerstijlen zijn een mythe, wel hebben wij leervoorkeuren, maar door alleen in onze leervoorkeur te leren missen wij bepaalde informatie die cruciaal kan zijn voor beter begrip en meesterschap (mastery).

Beter is het om studietechnieken te gebruiken die overeenkomen met brein-architectuur en die onder te knie te krijgen.

Meer cognitieve belasting te gebruiken (zonder cognitieve overbelasting te veroorzaken). Als leren "makkelijk" voelt is het over het algemeen niet uitdagend genoeg en/of de techniek niet nuttig. Herlezen / samenvatten is simpel maar vrij inefficiënt. Het maken van een GRINDEmap voelt moeilijk maar is vele malen effectiever (zie ook the misinterpreted effort hypothesis).

Zoals Dr. Ahrens al zei: "The one who does the effort, does the learning."

Verder heb ik een heleboel ideëen voor een optimaal onderwijs dat zich aanpast aan het individu in plaats van aan het systeem, maar dit is een te complex en groot onderwerp om zo even hier neer te zetten.

Reply to Gertina Blanket on LinkedIn:

Jij legt in één klap uit datgene wat ik nooit goed heb begrepen uit de literatuur... Het verschil tussen interleaving en varied practice (die vaak als hetzelfde worden gebruikt in de "volksmond").

Het een gaat over verschillende hoeken kijken naar hetzelfde idee (varied practice) terwijl het ander gaat over verschillende maar soortgelijke ideëen (interleaving), bijvoorbeeld meerdere soorten wiskunde (algebra, trigonometrie, etc.).

Hierbij wil ik uiteraard wel zeggen dat blocked practice niet per se direct toegepast moet worden als het over automatisering gaat -- de cognitieve schemata moeten eerst goed gevormd zijn. Zie ook 4C/ID (Ten Steps to Complex Learning). Ofwel, eerst goede encoding + retrieval (Spaced Interleaved Retrieval, mindmapping, etc.) en dan focus op "drilling" / knowledge fluency.

Het sneller maken / automatiseren heeft geen enkel nut als het begrip er nog niet goed in zit. Dit moet geverifiëerd worden.

Kennis is natuurlijk ook erg interdisciplinair. Ik wordt er extreem blij van als ik een link leg tussen een boek over filosofie en efficiënt leren/onderwijs bijvoorbeeld.

Zo las ik ooit een boek over romeinse oratoren met een misleidende titel "How to Win an Argument" van Marcus Tullius Cicero, vertaald door James M. May, en hierin kwam ik tegen dat de oude Romeinen al door hadden dat LOGICA is wat het brein doet onthouden, en dit hoeft dus geen objective logica te zijn maar meer een correcte reflectie van hoe je eigen geest werkt en verbanden legt.

Dit is direct in lijn met wat ik weet van cognitieve leerpsychologie en mijn klein beetje kennis van neurowetenschap (waar ik dit jaar dieper in wil duiken).

Informatie in isolatie is nooit stevig, het moet zich vastklampen aan ankers en andere kennis (voorkennis eventueel), en de lerende (niet de onderwijzende) moet actief bezig zijn om deze verbanden te leggen.

Zoals ik wel vaker quote van Dr. Sönke Ahrens: "The one who does the effort does the learning."

Als ik een boek lees denk ik automatisch aan hoe ik dit kan relateren aan wat al in mijn second mind (Zettelkasten) zit. Ik denk niet meer linear, alleen maar non-linear. Standaard in verbanden.

Hier wat bronnen (impliciet) genoemd: - Cicero, M. T. (2016). How to win an argument: An ancient guide to the art of persuasion (J. M. May, Trans.). Princeton University Press. - Ahrens, S. (2017). How to take smart notes: One simple technique to boost writing, learning and thinking: for students, academics and nonfiction book writers. CreateSpace. - fast, sascha. (100 C.E., 45:02). English Translation of All Notes on Zettelkasten by Luhmann. Zettelkasten Method. https://zettelkasten.de/posts/luhmanns-zettel-translated/ - Luhmann, N. (1981a). Communicating with Slip Boxes (M. Kuehn, Trans.). 11. - Luhmann, N. (1981b). Kommunikation mit Zettelkästen. In H. Baier, H. M. Kepplinger, & K. Reumann (Eds.), Öffentliche Meinung und sozialer Wandel / Public Opinion and Social Change (pp. 222–228). VS Verlag für Sozialwissenschaften. https://doi.org/10.1007/978-3-322-87749-9_19 - Moeller, H.-G. (2012). The radical Luhmann. Columbia University Press. - Scheper, S. (2022). Antinet Zettelkasten: A Knowledge System That Will Turn You Into a Prolific Reader, Researcher and Writer. Greenlamp, LLC.

• Schmidt, J. F. K. (2016). Niklas Luhmann’s Card Index: Thinking Tool, Communication Partner, Publication Machine. In Forgetting Machines: Knowledge Management Evolution in Early Modern Europe (pp. 287–311). Brill. https://doi.org/10.1163/9789004325258_014
• Schmidt, J. F. K. (2018). Niklas Luhmann’s Card Index: The Fabrication of Serendipity. Sociologica, 12(1), Article 1. https://doi.org/10.6092/issn.1971-8853/8350

The main idea, able to be generalized, I get from this video is that in order to develop any skill, whether it is learning or something else, you need to break it down into its constituents, much like the 4 Component Instruction Design model argues, and figure out where your weak links are.

The more accurately you know the system of your skill, the better you know what to potentially improve on. This requires research, and sometimes asking experts.

Another benefit of networking.

4 components

Learning Tasks:

• aim at integration of (non-recurrent and recurrent) skills.
• provide authentic, whole-task experiences based on real-life tasks
• Are organized in simple-to-complex task classes and have diminishing support in each task class (scaffolding).
• Show high variability of practice.

the backbone of this model

4C/ID tag might be one of the models I want to look into as I might use it for the Art Modules Class